‘’Ook in een rolstoel ligt het geluk voor het grijpen’’

Jan-Willem van Gog (55) uit Nederweert bewijst dat het leven niet ophoudt na een ernstig ongeluk. Ook met een beperking kun je bruisen van de energie, actief meedoen en met volle teugen genieten. Het geheim? “Bewegen”, zo klinkt het resoluut. “Sporten houdt mij in alle opzichten fit en gezond”, zegt Jan-Willem die weer zonder hulpmiddelen kan lopen en zich inspant voor het organiseren van rolstoeltrainingen in Nederweert.

Zijn verhaal begint op 23 oktober 2016. Tijdens een tourrit op zijn crossmotor wordt Jan-Willem uit balans gebracht, waarna hij met 80 kilometer per uur tegen een boom klapt en meters verderop een sloot wordt in geslingerd. “Ik wist gelijk dat het mis was. Mijn rechterbeen was verbrijzeld, maar door de adrenaline voelde ik geen pijn. Ik was maar met één ding bezig: overleven.”

Kijken naar wat wel kan

Dankzij adequaat medisch handelen blijft amputatie hem bespaard. Jan-Willems wilskracht doet de rest. In de eerste jaren na zijn motorongeluk moet hij elf (!) keer onder het mes en wordt hij geplaagd door bacteriële infecties. Na elke tegenslag knokt de Nederweertenaar zich er weer bovenop. Hij blijft in beweging, verlegt zijn grenzen en kijkt naar wat hij wél in plaats van niet kan. Tussen de operaties door beklimt Jan-Willem in 2017 met zijn handbike de Mont Ventoux. Een jaar later bedwingt hij de Kaunertaler Gletsjer in Oostenrijk. “Tijdens de voorbereidende training voor deze jaarlijkse Handbike Battle kreeg ik via een speciaal pompje nog antibiotica toegediend ter bestrijding van een bacterie.”

Sport als sleutel naar geluk 

Voetbal, motorcross, fitness, reddingszwemmen en skiën: Jan-Willem was altijd al een fervent sporter. Sinds zijn motorongeluk is zijn drang om te bewegen alleen nog maar sterker geworden. Vijf ochtenden in de week trekt hij zijn baantjes in het zwembad. Daarnaast doet hij aan zitskiën en tourt hij door Limburg met zijn kompanen van para-cycling vereniging Adelante on Wheels. “Een paar jaar geleden ben ik met een vriend naar Tirol gefietst: 1100 kilometer in 13 dagen. Dat was een goede voorbereiding voor de Handbike Battle”, lacht Jan-Willem die daarnaast nog regelmatig fietstochtjes maakt met zijn vrouw Petra.

Sport is zijn sleutel naar geluk. “Als je lichaam fit is, voel je je mentaal goed, functioneer je beter, word je sociaal actiever en krijgt je leven vanzelf meer betekenis. Of je nou een beperking hebt of niet: ik kan het iedereen aanraden. Blijf niet op de bank zitten. Meld je aan bij een sportvereniging en kom in beweging”, zegt Jan-Willem die ook voorzitter is van het Platform Gehandicapten Nederweert.

Meer vertrouwen door rolstoeltraining

Zijn fysieke inspanningen van de afgelopen jaren werden beloond. Jan-Willem kan weer zonder hulpmiddelen lopen. Kleine stukjes door het huis, tot het lichaam zegt dat het genoeg is geweest. Daarbuiten beweegt hij zich voort in een handbewogen rolstoel, die hij aanschafte via het WMO-loket van de gemeente Nederweert. Om die optimaal en veilig te kunnen gebruiken, volgde hij een rolstoeltraining bij Iedereen Kan Sporten (IKS) Midden-Limburg. Vier lessen van twee uur, verzorgd door het Wheelchair Skills Team, die je rij- en balansvaardigheid vergroten. “Mijn zelfvertrouwen is door deze training gegroeid. Stoepen, drempels, hellingen en zelfs (rol)trappen; in het begin vond ik dat toch wel even spannend, maar dankzij deze training is geen hindernis me te machtig. Ik kan me zelfstandig redden en ben dus niet afhankelijk van anderen.”

Misschien ook in Nederweert

Deze rolstoeltraining vinden dit jaar nog alleen plaats in Venlo en Echt, maar als het aan Jan-Willem ligt komt daar verandering in. “Met IKS -Midden-Limburg en de gemeente ben ik aan het bekijken of we deze training ook in Nederweert kunnen aanbieden en daarmee beter toegankelijk kunnen maken voor onze eigen inwoners. Zo’n honderd mensen in onze gemeente zijn afhankelijk van een rolstoel. Ook zij verdienen het om zelfstandig en met vertrouwen door het leven te gaan.”

Genieten van het leven

Het bijna fatale ongeluk heeft Jan-Willem achter zich gelaten. Sterker nog: hij heeft er iets positiefs uit gehaald. “Dankzij mijn ervaring als motorrijder leef ik nog. Vlak voor die frontale botsing heb ik me laten vallen zodat ik niet met mijn hoofd tegen de boom zou klappen. Dat is mijn redding geweest en die positieve gedachte houd ik vast. Ik ben eigenlijk nooit bezig geweest met hoe het had kunnen aflopen. Waarom zou ik aan de dood denken als ik kan genieten van het leven? Ik ben er, dat is het enige wat telt.”